Rozdział 22 ,czyli patrz uważnie na oczy.

                                            <KLIK>

Oczami Ziomusia ,najlepszego rozgrywajacego nananaa .

Pamiętacie jak wspomniałem o tym ,jak poznałem Stazję ? Jaka była wtedy piękna? Bezbronna ? CUDOWNA? Ale ciekawiło mnie jej imię, było takie inne. Dziwne. Chyba kiedyś ,będę miał w sobie tyle odwagi ,by o to zapytać. A może nie ? Nie wiem. Spotkaliśmy się już 7 razy i podarowałem jej już siedem chomików. Każdy inny. Może któryś z nich będzie w stanie zastąpić jej tego jej jedynego ,za którym przecież tyle płakała.

14 dni później.

-Stazja ! Dziś idziemy do mnie, bo ta cała ferajna podobno się za Tobą stęskniła-powiedziałem
-Jak stęskniła , przecież wczoraj byłam u Ciebie , ale i tak z chęcią pójdę.
-No ja myślę ,a o której kończysz zajęcia ?
-O 15.

-Kurcze ja trening kończe dopiero o 16 ,wiec może umówimy się tak ,że ja przed 17 podjadę po ciebie ?

-Nie możesz iść , cały czas jeździsz tym autem

-Nie mam siły po treningu chodzić

-A ze mną to masz siłę się spotykać

-Oj ty to jesteś co innego

-No co ja jestem

-Nie interesuj się, bo wąsy ci urosną.

-Jakiś ty zabawny ,uśmiałam się jak nigdy

-Dobra ja lecę ,pa malutka

-Malutka ,malutka ,ty żeś drożdże jadł nie ja 

-Jakie drożdże ,jakie drożdże

-Srakie jak nie wiesz jakie. Dobra pa

-Pa -powiedziałem i pocałowałem ją w policzek, czekałem chwilę ,aż wejdzie do klatki.Po czym odwróciłem się i poszedłem w stronę mieszkania. Może ona ma racje ,możę powinienem więcej chodzić niż jeździć autem,no ale ja naprawdę nie mam siły ,to ona mi ją daje po dniu pełnym treningów i po porannym bieganku. Minęło jakieś 20 minut ,gdy usłyszałem wibracje telefonu, popatrzyłem na wyświetlacz dzwoniła moja była żona ?! Co ona chciała ,przecież rozwód wzięliśmy prawie 2 lata temu wiec wtf ?

-Halo ?

-No cześć kochanie -powiedziała

-Agnieszka ,zacznij się leczyć.

-Oj no Łukaszku chciałabym porozmawiać.

-Sama ze soba ? 

-Nie kotku z tobą. Zawsze kochałam Twoje riposty

-Do rzeczy ,do rzeczy bo nie mam czasu

-No bo widzisz ,powinniśmy do siebie wrócić

-A co kochaś cię zostawił? Jak on miał Stefano

-Marco

-O widzisz ,miałem to na końcu języka . Ale mnie to zbytnio nie interesuje. Nie interesujesz mnie ty. Nie dzwoń do mnie. Znajdź sobie innego fagasa. Ja już jestem szczęśliwy bez ciebie-powiedziałem to i się rozłączyłem. Nim się obejrzałem byłem już pod drzwiami od mieszkania i poczułem to. Zastanawiacie się co ,otóż poczułem dawno obiecane przez Alę bezy. Wpadłem do mieszkania z tak zwanej przyczajki 

-Ala kocham Cie 

-Łukaszku ja ciebie też ,ale czego chcesz

-Ja chcem bezem

-Naucz się mówić po polskiemu i naucz się końcówków

-Dobra dobra ,za ile te cudeńka będą gotowe

-Za 5 minut muszą chwilę przestygnąć

-Och dobra to ja idę do siebie i zaraz wrócę

-Okej ,czekam z niecierpliwością . Już tęsknie

-Wiedziałem- poszedłem szybko do pokoju ,przebrałam się w dresik i znów powróciłem do kuchni a tam już stały te murzyny i czekały na bezy. Każdy złapał za swoją porcje
-Eej chłopaki mecz zaraz będzie-powiedział Cichy
-Jaki mecz jaki mecz-igłą wciął się do rozmowy

-Boże ty jesteś dzieckiem z Kambodży czy co ?-odpowiedział środkowy

-Dobra zamknąć japy , jaki mecz

-No Zaska dzisiaj cisnie z Jastrzębiem -powiedział Piotrek

-Nono, to oglądamy tych rumuńców ,musimy przecież znać konkurencje- i tak najbliższe 2 godziny minęły nam na przeżywaniu meczu. Oczywiście panowie rozegrali 5 setów bo to tak nie mogło by być inaczej. Potem poszliśmy spać ,bo przecież rano trening. Obudziłem się przed 7 mówię ,miałem o 7 ,ale co mi da jeszcze 10 minut no nic. Poszedłem do kuchni wypiłem szklankę soku , powróciłem do pokoju ubrałem dres i poszedłem biegać. Po 8 byłem już w domu. Szybki prysznic. Śniadanie. Trening. Powrót do domu. Obiad. Trening no i pojechałem po Stazje. Po 17 juz byliśmy u nas w mieszkaniu

-Cześć jestem. Podobno się za mną stęskniliście-powiedziała dziewczyna na przywitanie

-No pewnie jakby inaczej.-powiedział Igła z salonu.

-Chodź do nas -tym razem powiedziała Ala. Stazja poleciała do salonu a ja do siebie trochę się przebrać, Gdy wróciłem do salonu chciało mi się śmiać na ich widok. Wróciłem się do pokoju wziąłem lustrzankę by zrobić im zdjęcia.Otóż leżęli w czwórkę ( Ala, Stazja, Igła i Cichy) leżeli do góry nogami ,to znaczy nogi mieli na oparciu kanapy a plecy na siedzisku. I wtedy poczułem to co zawsze powinienem czuć do Agnieszki a tegoo nie czułem,

_________________________________________________________________________________

I mamy rozdział 22 ,który jak nigdy dosyć mi się podoba. CZYTAM to KOMENTUJE bo to bardzo mnie MOTYWUJE. Zapraszam również na http://volleyball-inspiratioon.blogspot.com/. Pozdrawiam Annie